Η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση αποτελεί μία χρόνια, προοδευτικά επιδεινούμενη ινωτική-εκφυλιστική νόσο του πνεύμονα. Ο υγιής πνευμονικός ιστός αντικαθίσταται από ινώδη μη λειτουργικό ιστό με διάχυτες φλεγμονώδεις εστίες, διαταράσσοντας την αρχιτεκτονική των πνευμονικών κυψελίδων. Ο πνεύμονας γίνεται λιγότερο ελαστικός και μειώνεται η ικανότητα ανταλλαγής αερίων. Συμπτώματα της νόσου είναι ο ξηρός βήχας και προοδευτικά επιδεινούμενη δύσπνοια. Η παθοφυσιολογία της νόσου έχει διερευνηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία, οδηγώντας σε νέες θεραπείες που στοχεύουν στη σταθεροποίηση της πνευμονικής λειτουργίας. Η ενδελεχής διερεύνηση των διάμεσων πνευμονοπαθειών και της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης ιδιαίτερα αποτελείται από τον πλήρη λειτουργικό έλεγχο, εύκαμπτη βρογχοσκόπηση με λήψη βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος και διαβρογχικών βιοψιών, και όπου είναι απαραίτητο, θωρακοσκοπική βιοψία πνεύμονα. Μετά την επαρκή τεκμηρίωση της διάγνωσης, χορηγείται η κατάλληλη θεραπεία σε μορφή δισκίων σε καθημερινή βάση. Η αγωγή χορηγείται από τον ΕΟΠΥΥ μετά από την υποβολή και έγκριση πλήρους φακέλου στην κεντρική αρμόδια επιτροπή.
Σύνδεσμοι: